مقايسه سلامت عمومي، خودكارآمدي و شايستگي اجتماعي دانشجويان پسر و دختر داراي مادر شاغل و غيرشاغل

اين پژوهش با هدف مقايسه سلامت عمومي، خودكارآمدي و شايستگي اجتماعي دانشجويان دختر و پسر داراي مادر شاغل و غيرشاغل در دانشگاه شهيد چمران اهواز انجام شد. در اين پژوهش از طرح علي مقايسه‌اي از نوع پس رويدادي استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان داراي مادر شاغل و غيرشاغل دانشگاه شهيد چمران اهواز مشغول به تحصيل در سال تحصيلي 97-1396 بودند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‌اي، نمونه‌اي با40 دانشجوي دختر و 40 دانشجوي پسر داراي مادر شاغل و به همين تعداد دانشجوي دختر و پسر داراي مادر غيرشاغل به صورت تصادفي انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه سلامت عمومي گلدبرگ و هيلير، پرسشنامه خودكارآمدي شرر و آدامز و پرسشنامه شايستگي اجتماعي فلنر و فيليپس استفاده شد. داده‌ها با روش تحليل واريانس چند متغيري و تحليل واريانس يك‌راهه با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تحليل شدند. نتايج نشان داد كه بين دانشجويان دختر و پسر داراي مادر شاغل و غيرشاغل از لحاظ سلامت عمومي، خودكارآمدي و شايستگي اجتماعي تفاوت معني‌داري وجود ندارد. در نتيجه چون اشتغال مادران با ساير متغيرهاي اجتماعي اقتصادي نظير جنس، سن، طبقه، نوع شغل مادر (خدماتي، فرهنگي و كارمند) و ميزان رضايت يا تنش شغلي همراه است، مي‌تواند پيامدهاي متفاوتي داشته باشد، بنابراين به تنهايي شاغل و غيرشاغل بودن مادر نمي‌تواند تفاوت بين دو گروه را توجيه كند.