پيش‌بيني اعتياد، اضطراب و تكانش‌گري بر مبناي تجربيات ناگوار كودكي، افسردگي، نااميدي و سلامت والديني در دختران نوجوان

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني اعتياد، اضطراب و تكانش گري بر مبناي تجربيات ناگوار كودكي، افسردگي، نااميدي و سلامت والديني در دختران نوجوان بوده است. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعۀ پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان دختري مي شد كه در موسسات آموزش زبان در شهر اردبيل مشغول به گذراندن كلاس هاي فوق العاده براي يادگيري زبان در سال 1397 بودند كه از بين آنها تعداد 165 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامۀ محقق ساختۀ سوءمصرف مواد، الكل، سيگار و داروهاي روان گردان، پرسشنامۀ تجربيات ناگوار كودكي، پرسشنامۀ سلامت بيمار2، مقياس نااميدي، مقياس تكانشگريپرخاشگري، پرسشنامۀ توجه خانوادگي و پرسشنامۀ اختلال اضطراب فراگير بود. يافته ها نشان داد كه تجربيات ناگوار كودكي با اعتياد، اضطراب و تكانشگري رابطه مثبت معني دار دارد. توجه والديني نيز با اعتياد، اضطراب و تكانشگري همبستگي منفي معني داري داشته است و افسردگي و نااميدي نيز با تكانشگري و اضطراب همبستگي داشته اند. افسردگي در پيش بيني تكانشگري و اضطراب بيشترين سهم را داشته است، اما در پيش بيني اعتياد، تجربيات ناگوار كودكي بيشترين سهم را داشته است. از اين يافته ها نتيجه گرفته مي شود كه روابط درون خانواده و سال هاي اوليۀ رشدي نقشي كليدي در پيش بيني اختلالات در زندگي آتي فرد دارند.