ارائه يك مدل ارزيابي اعتماد فازي براي افزايش امنيت ميان موجوديت هاي سيستم‌هاي ابري با استفاده از شبكه پتري

اعتماد، معناي جديدي را براي بهبود امنيت ميان موجوديت‌هاي سيستم‌هاي ابري به ارمغان مي‌آورد. رابطه اعتماد يكي از پيچيده‌ترين روابط ميان موجوديت‌ها مي‌باشد چرا كه بسيار ذهني، غير متقارن، متعدي، پويا، و داراي خاصيت عدم قطعيت مي باشد. در محيط ابر، موجوديت ها به طور بالقوه بدون داشتن تماس‌هاي قبلي تعاملاتي را با يكديگر آغاز مي‌كنند. اين تعاملات مي تواند يا به صورت مستقيم ميان دو موجوديت و يا به صورت غير مسنقيم از طريق توصيه موجوديت هاي ثالث، شكل گيرد. در اين مقاله مدل اعتمادي را با توجه به سابقه تعاملات ميان موجوديت‌ها و بر اساس رياضيات فازي (براي پوشش عدم قطعيت) ارائه شده است به گونه‌اي كه روابط ميان موجوديت‌هاي ابر، بر اساس تعاملات موفق و ناموفق گذشته ميان آن‌ها مدل‌سازي مي‌شود. همچنين براي شناسايي موجوديت‌هاي مخرب از شباهت ميان موجوديت‌ها استفاده شده است تا تاثير موجوديت‌هاي مخرب در محاسبه اعتماد خنثي شود. متناسب با مدل ارائه شده الگوريتمي براي محاسبه اعتماد ارائه شده و از شبكه پتري براي طراحي استفاده شده است. نتايج ارزيابي، نشان دهنده بهبود كارايي، محاسبه دقيقتر درجه اعتماد ميان موجوديت‌ها، شناسايي موجوديت‌هاي مخرب و نيز ارتقاي تعاملات ميان موجوديت‌هاي ابر مي‌باشد به‌گونه‌اي كه ميزان تعاملات موفق در سطح بالايي پس از ركود اوليه قرار مي‌گيرد.