تبيين كاركردهاي حوزه و روحانيت در ارتقاي تاب‌آوري و امنيت اجتماعي در شرايط تحريم

مقدمه: امروزه، تأمين امنيت پديده‌اي چند وجهي است كه دست يافتن به آن، مستلزم نقش‌آفريني همه اقشار جامعه است و تاب‌آوري و امنيت اجتماعي به‌عنوان مهمترين بعد امنيت موجب سازگاري جامعه با شرايط متغير و مقاومت كردن براي رشد است. روش: پژوهش حاضر با رويكرد استقرايي، روش كيفي و استراتژي تحليل محتواي بيانات مقام معظم رهبري در جمع روحانيون از سال 1368 تاكنون انجام شده و براي ارايه مدل از چارچوب نظريه‌پردازي داده بنياد استفاده شده است. يافته‌ها: مدل ارايه شده در قالب شش مقوله شامل مقوله پيامدها تحت عنوان تحقق امنيت اجتماعي (شامل تاب­آوري فردي ـ اجتماعي و تاب‌آوري ملي)، مقوله علّي تحت عنوان ضرورت پاسخگويي حوزه به نيازها (شامل رفع نيازهاي داخلي و حضور در عرصه بين‌الملل)، مقوله محوري تحت عنوان تعالي نهاد حوزه (شامل تعالي نظام علمي حوزه و تعالي مديريت حوزه)، مقوله زمينه‌اي تحت عنوان تقويت بنيه طلاب (شامل ارتقاي نگرشي و فكري طلاب و روحانيون و ارتقاي رفتاري طلاب و روحانيون)، مقوله مداخله‌گر تحت عنوان مخاطرات بيروني مؤثر بر امنيت اجتماعي (شامل عوامل تفرقه‌زا و حضور و فعال بودن دشمن)، و مقوله كنش‌ها تحت عنوان نقش‌آفريني اجتماعي روحانيت (شامل كاركردهاي نهاد روحانيت و مديريت تبليغ) ارايه گرديده است. نتيجه­گيري: روح و زيربناي تاب‌آوري و امنيت اجتماعي، تقويت باورهاي ديني مردم است و متوليان دين حوزه و روحانيت هستند، لذا تقويت و ارتقاي نقش بي‌بديل و جريان‌ساز حوزه و روحانيت ضرورت دارد.