بررسي عملكرد و سازگاري نمونه آب‌هاي هوشمند حاوي بازدارنده‌هاي رسوب در مخازن كربناته

ميزان كم بازيافت اوليه نفت در مخازن كربناته، پتانسيلي فوق‌العاده را جهت به‌كارگيري روش‌هاي ازدياد برداشتي فراهم مي سازد. طي سال‌هاي گذشته تحقيقات فراواني مبني بر اثر مثبت تزريق آب هوشمند، به عنوان يكي از روش‌هاي مقرون به‌صرفه در ازدياد برداشت نفت در اين مخازن گزارش شده است كه با بهبود وضعيت ترشوندگي به‌سمت آب‌دوستي بيشتر و تأثير مثبت بر فشار مويينگي و تراوايي نسبي منجر به بازيافت نفت مي‌شود. يكي از مشكلات موجود در پروژه‌هاي تزريق آب تشكيل رسوب مواد معدني به‌دليل ناسازگاري بين آب تزريقي و آب سازند است كه موجب مشكلات جدي در مخزن و چاه‌ها مي‌شود. مؤثرترين روش مقابله با اين مشكل به‌كارگيري بازدارنده‌هاي رسوب مناسب به منظور جلوگيري و يا به تأخير انداختن فرآيند تشكيل رسوب است. در اين پژوهش در دو حالت بدون حضور و در حضور بازدارنده‌هاي رسوب، فرآيند اختلاط نمونه‌هاي مختلف آب هوشمند با آب سازند به‌كمك شبيه‌ساز OLI Scale Chem و تست‌هاي آزمايشگاهي انجام پذيرفت و ميزان رسوبات تشكيل شده، تأثير تركيب آب تزريقي و نيز كارآيي بازدارنده‌هاي مختلف مورد مطالعه قرار گرفت. همچنين با استفاده از روش اندازه‌گيري زاويه تماس، تغييرات ترشوندگي مقاطع كربناته در يك بازه زماني مشخص براي نمونه آب‌هاي هوشمند بدون بازدارنده‌ها و نيز شورآب‌هاي حاوي انواع مختلف بازدارنده‌ها بررسي شد. نتايج نشان داد كه تزريق آب هوشمند با تركيب بهينه‌سازي شده و حاوي بازدارنده‌هاي مناسب نه تنها خطر تشكيل رسوب در فرآيند اختلاط آب‌ها را كاهش مي‌دهد بلكه با تغيير ترشوندگي مقاطع كربناته به‌سمت آب‌دوستي بيشتر اثر مثبتي بر ميزان بازيافت نفت از اين مخازن دارد.