تأمّلي در مباني قانوني بودن اتانازي از منظر اخلاق و اجتماع

اتانازي كه در زبان فارسي به بيماركشي با ترحم، بيماركشي طبي، تسريع در مرگ محتضر و قتل از روي ترحم ترجمه شده است، در معناي خاص خود به سلب عمدي حيات از يك بيمار صعب العلاج بنا به درخواست وي، توسط پزشك متخصص تعريف مي‌شود. اتانازي را مي‌توان بر مبناي نوع رفتار و هم‌چنين درخواست كنندۀ آن تقيسم بندي نمود، بدين صورت كه اگر برمبناي عمل انجام شده باشد، به فعال و انفعالي و اگر به درخواست كننده آن نظر بيفكنيم، به داوطلبانه و غيرداوطلبانه تقسيم مي‌شود، در رابطه با اتانازي بحث‌هاي اخلاقي و اجتماعي فراواني صورت گرفته است‌كه بالطبع برخي آن را خلاف اخلاقيات و شأن و جايگاه والاي انساني مي‌دانند و در مقابل، برخي ديگر آن راحاصل احترام به انتخاب فردي وامري مشروع واخلاقي مي‌دانند. درهرحال فارغ ازمباحث فقهي و كيفري مسأله، مهم‌ترين دلايل مخالفين را از منظر اصول اخلاقي و اجتماعي مي‌توان شيب لغزنده، كاهش كيفيت مراقبت‌هاي ‍‍‍‍‍پزشكي وازبين رفتن اخلاق پزشكي، جلوگيري از پيشرفت پزشكي، تأثيرنقش خانواده و اطرافيان، اصل تقدس حيات، و مخالفت با مشيت الهي برشمرد، درمقابل طرفداران قانوني شدن اتانازي به دلايلي همچون احترام به انتخاب فردي و ارادۀ شخصي و آزادي انسان، نظريۀ اصالت فايده، حق مرگ باعزت، نظريۀ رأفت وترحم، اصل تأثيردوگانه، نظريه فشار وقانون طلايي استناد مي‌كنند.