چگونگي تحقق گفتمان مردم سالاري ديني در جمهوري اسلامي ايران و تاثير آن بر توسعه سياسي ايران

مسئله: با پيروزي انقلاب اسلامي ايران و در سايه تعاليم تشيع و تحت رهنمودهاي امام خميني تلاش در جهت تحقق مردم سالاري آغاز گشت و بر همين اساس ضرورت طرح نظريه براي رهنموني دركنش سياسي مطرح گرديد وتلاش هاي متعددي در خصوص بررسي چيستي و چگونگي مردم  سالاري ديني صورت گرفت. اما همچنان  بسياري از ابعاد اين  مسئله مبهم و نيازمند تحقيق و پژوهش است. در اين ميان مهمترين  بعد بحث ارتباط مردم سالاري با بومي سازي و اقتضائات زيست محيطي است.  هدف: هدف از اين  پژوهش نسبت سنجي ميان تحقق گفتمان بومي مردم سالاري ديني و تاثير آن بر توسعه سياسي در نظام جمهوري اسلامي ايران است. برهمين مبنا نيز اينكه گفتمان مردم سالاري ديني چه شاخصه هاي متمايزي از جمهوريت در مفهوم كلاسيك خود دارد كه توانسته است در فرهنگ سياسي ما استيلا يابد مورد تحليل قرار خواهد گرفت. سوال:  با توجه  به  نقش محتوايي دين در گفتمان مردم  سالاري ديني از منظر امام خميني، ارتباط آن با توسعه و رشد سياسي چگونه مي تواند مورد  تبيين و بررسي قرار گيرد؟  روش: روش اين پژوهش از نوع تحليلي تبييني است و در گروه پژوهشهاي نظري راهنماي عمل قرار مي گيرد. يافته ها: با توجه  به  اينكه توسعه اسلامي به معناي توسعه انسان و رسيدن به مقام و منزلت انسان كامل و بهبود محيط مادي و فرهنگي، اجتماعي و سياسي به مثابه مفهومي فراگير بوده و ابعاد اخلاقي، معنوي و مادي را در بر مي گيرد. از اين رو، در گفتمان مردم  سالاري ديني، توسعه، فعاليتي هدفمند و ارزش محور و ديني   انساني تلقي مي شود كه هدف از آن، افزايش آسايش و آرامش انسان در تمامي ابعاد وجودي است لذا چنين گفتماني مي تواند زمينه ساز توسعه سياسي در تمام ابعادش گردد.