عدالت‌سياسي در انديشه آيت الله جوادي آملي و جان راولز

عدالت عنصري راهبردي است كه همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است، مي توان گفت كه برداشت از اين مفهوم و توجه به ريشه عدالت در همه بخش هاي خود وجه تمايز مكاتب فكري انديشمندان در حوزه علوم مختلف بوده است. اين تمايزات به دليل نوع جهان ‌بيني و انسان ‌شناسي است. ازاين‌رو هدف مقاله حاضر بررسي عدالت سياسي در انديشه سياسي آيت‌الله جوادي آملي و انديشه سياسي جان راولز مي باشد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه عدال سياسي در انديشه آيت‌الله جوادي آملي به دليل روش شناسي چند لايه اي، مطلق گرايي و توجه به انسان الهي دو بعدي، به مثابه حقيقت است كه هرچه غير از آن باشد باطل است و عدالت سياسي متعاليه را به همراه دارد كه از شدن انسان در مسير كمال سخن مي گويد. در حالي كه عدالت سياسي در انديشه جان راولز متقدم و متأخر به دليل تك لايه اي بودن روش‌ شناسي،نسبي گرا و توجه صرف به ماده و تك‌ بعدي بودن انسان و به مثابه انصاف است. عدالت سياسي در هر دو شخصيت راولز ابزاري براي رسيدن به سود و قدرت است،به ‌طوركلي برآيند عدالت سياسي در انديشه جان راولز، متدانيه مي باشد.