فراتحليل تعاملات پليس در پيشگيري از جرايم

زمينه و هدف: اين پژوهش به شناسايي تحقيقات انجام شده در حوزه تعاملات پليس در پيشگيري از جرايم با استفاده از رويكرد فراتحليل پرداخته شده است. روش: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي بوده است و به دليل به‌كارگيري روش فراتحليل در زمره پژوهش‌هاي كمي قرار گرفته است. جامعه آماري تحقيق، شامل چهار پايان‌نامه، بيست مقاله فارسي و دو مقاله لاتين بوده است كه از سايت نشريات ناجا، ايران داك، مگ ايران، سيويليكا، پرتال جامع علوم انساني، پايگاه اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي، پايگاه‌هاي ساينس دايركت و امرالد مورد نظر قرار گرفته است. از بين آن‌ها تعداد ده مطالعه كه در آن‌ها آماره‌هاي ضريب همبستگي، ضريب معناداري يا ضريب همبستگي و مقدار خي دو محاسبه‌ شده، بر اساس معيارهاي درون گنجي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفته است. در بخش آمار توصيفي، روش مرور ساختار يافتـه و در بخش آمار استنباطي روش فراتحليل بوده است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي جمع آوري شـده از نرم‌افزار CMA استفاده شده است. يافته‌ها: در اين ده پژوهش هم سي و شش متغير بررسي شده است كه يافته هاي پژوهش نشان داده است كه متغيرهاي مورد بررسي جهت پيشگيري از جرايم مؤثر بوده كه بيشترين تأثيرگذاري متغيرهاي فعاليت‌هاي اجتماعي 0.911، فرهنگي 0.908 و اقتصادي 0.894 سازمان‌هاي مردم نهاد در پيشگيري اجتماعي از جرائم مي‌باشد كه داراي اندازه اثر بزرگ بوده است و كمترين متغير مؤثر در پيشگيري از جرايم عبارت است از ارائه اطلاعات پليس به جامعه با اندازه اثر كوچك 0.190 بوده است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه بيشترين متغير تأثيرگذار در پيشگيري از جرايم، فعاليت‌هاي اجتماعي سازمان‌هاي مردم نهاد بوده است و كمترين متغير ارائه اطلاعات پليس به جامعه بوده است.