بررسي ملاك‌هاي تشخيص قتل خطاي محض در فقه اماميه و حقوق موضوعۀ ايران

قتل خطاي محض قتلي است كه بدون قصد وقوع فعلي بر شخص ـ گرچه قصد فعل وجود داشته باشد ـ و بدون قصد به قتل رسيدن او واقع مي‌شود. بنابراين اگر قصد انجام دادن فعل نسبت به مقتول و نيز قصد وقوع قتل (قصد فعل و قصد نتيجه) وجود نداشته باشد، قتل از نوع خطاي محض است. با توجه به تعريف قتل خطاي محض، همان‌طوري كه در مقاله خواهيم ديد، در اين نوع قتل، مرتكب قتل، نه قصد انجام دادن فعل نسبت به مقتول را داشته است و نه قصد نتيجه، يعني قتل را و تحقق چنين قتلي بنا بر قانون مجازات اسلامي سابق و لاحق دايرمدار قصد است، پس در صورتي عمل از نوع خطاي محض محسوب مي‌شود كه نه نتيجه حاصل از عمل، مقصود باشد و نه قصد انجام دادن فعلي نسبت به مقتول وجود داشته باشد.