نقش پر‌بيوتيك‌هاي تجاري اي‌مكس، سلماناكس و اي‌مكس اولترا بر معيارهاي رشد، تغذيه‌ و تركيبات بيوشيميايي خون فيل ماهيان جوان (Huso huso Linneaus, 1758)

The Role of Commercial Prebiotics of A-max, Celmanax, and A-max Ultra on Growth, Feed Performance, and Blood Biochemical Compounds of Juvenile Beluga (Huso huso, Linneaus, 1758)

اهداف: هدف از اين پژوهش ارزيابي اثرات سه نوع پر­بيوتيك تجاري اي­مكس، سلماناكس و اولترا (هر يك به ميزان 0/5، 1، 1/5 گرم بر كيلوگرم در جيره مصرفي) بر معيارهاي تغذيه و تركيبات بيوشيميايي خون فيل ماهي جوان بود. مواد و روش­ها: تعداد 900 ماهي با ميانگين وزني 0/89±21/5 گرم در 9 تيمار (هر يك با 3 تكرار) به­مدت 60 روز تغذيه شدند. تيمار شاهد بدون افزودن مكمل بود. ماهيان در 3 وعده به­ميزان 5 درصد وزن بدن غذادهي شدند. پايان دوره آزمايش، عملكرد رشد و تغذيه مورد سنجش قرار گرفت. يافته ­ها: وزن نهايي در تيمار اواترا 0/5 (21/78± 00/90 گرم) در مقايسه با تيمار شاهد (9/60± 37/50 گرم) به­ طور معني­داري بالاتر بود. بيشترين و كمترين ميزان ضريب تبديل غذايي بترتيب در تيمارهاي شاهد و اولترا 0/5 بود. نتايج نشان داد كه در تيمار پر­بيوتيكي (0/5 اولترا) بيشترين ميزان نسبت كارايي پروتئين و چربي به­ترتيب (0/77±2/19 و 2/6±7/37) و كمترين آن در تيمار شاهد بدست آمد. بطور كلي بهترين تيمار در گروه سلماناكس (دوز 0/5)، در گروه اي­مكس (دوز 1/5) و در گروه اولترا (دوز 0/5) بودند. بعلاوه، بعد از تعيين دوز مناسب، ازماهيان در تيمارهاي فوق الذكر خونگيري شد. براساس نتايج پارامترهاي بيوشيمياي خون، ميزان فعاليت AST، ALP و ALT تفاوت معني­داري نداشت، بطوريكه بيشترين ميزان آن در تيمار شاهد بدست آمد. مقدار پروتئين و كورتيزول در تيمارهاي آزمايشي تفاوت معني­داري نداشت. نتيجه­ گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه استفاده از پربيوتيك ­ها در جيره غذايي فيل ماهي اثرات مثبت بر عملكرد تغذيه، آنزيم­ هاي كبدي و پارامترهاي بيوشيميايي خون دارد.

Aims The objective of the current study was to investigate the effects of three commercial prebiotics including A-Max, Celmanax, and A-Max Ultra (each of them 0.5, 1, and 1.5g/kg diets) on growth, feed performance, and blood biochemical compounds of beluga juvenile. Materials & Methods 900 fish with an average weight of 21.5±0.89g were feed in 9 treatments (with three replicate) for 60 days. Control treatment was without supplementation. Fish were fed to satiation triple daily of 5% body weight. At the end of this period, the feed and growth performance were measured. Findings There was a significantly higher final body weight in A-Max ultra 0.5g/kg (90.00±21.78g) compared with control (37.50±9.60g). The highest and the lowest of food conversion were in control and A-Max ultra 0.5g/kg treatments, respectively. The results showed that the highest fat and protein efficiency ratio was obtained in prebiotic treatment (A-Max ultra 0.5g/kg) as 2.19±0.77 and 7.37±2.60 and the lowest was obtained in control. Generally, the best treatments were in groups of Celmanax (dose of 0.5g/kg), A-Max (dose of 1.5g/kg), and A-Max Ultra (0.5g/kg). In addition, after determining the proper dose, blood samples of fish were collected in the above-mentioned treatments. Based on the results of blood biochemistry parameters, there were no significant differences AST, ALP, and ALT activity, so that the highest amount was obtained in the control. Also, there were no significant differences in protein and cortisol experiment groups. Conclusion The use of prebiotics in juvenile sturgeon diet has positive effects on feed performance, liver enzymes, and blood biochemical parameters.