تحليل بورديويي ميدان توليد ادبي شاهنامه و عادت وارۀ فردوسي

در اين پژوهش نظريۀ ساختارگراي تكويني بورديو به كار گرفته شد تا هم ميزان تأثير ميدان توليد ادبي قرن چهارم به عنوان ابژكتيو و هم ميزان تأثير منش فردوسي به عنوان سوبژكتيو در سروده شدن مهم ترين حماسۀ ملي ايران سنجيده شود. پس از بررسي ميدان مذكور و سنجش سرمايه هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و نمادين مؤثر در عادت وارۀ فردوسي، اين نتيجه به دست آمد كه رابطۀ ديالكتيكي ميدان توليد ادبي قرن چهارم كه در رابطه با ميدان سياست حكومت ساماني قرار دارد و عادت وارۀ كنش گر، فردوسي را به سمت دفاع از آموزه هاي مبتذل نكشانده، بل كه وي به منظوم ساختن روايت هاي ملي ايران اقدام كرده است. در اين گفتار كه به روش توصيفي ـ تحليلي فراهم آمد، استراتژي فردوسي تحت تأثير عادت وارۀ جمعي موجود در زمان خود است كه از ساختار سياسي سامانيان برآمده و عادت وارۀ فردي او، تحت تأثير سرمايۀ نمادين  و سرمايۀ فرهنگي او و طبقۀ دهقان است و وي را واداشته است كه به حفظ زبان فارسي و هويت ملي ايراني گرايش يابد. هم چنين به اثبات رسيد كه پشتوانۀ سياسي و اقتصادي توليد اثر ادبي، شاهنامۀ فردوسي، ابومنصور عبدالرزاق توسي و هم راهان او بوده اند.