عوامل مؤثر در مناسبات سياسينظامي عمروليث صفاري و اسماعيل ساماني

چنين به نظر مي رسد در دوره عمروليث مناسبات صفاريان و سامانيان به دلايلي نظير ايراني بودن هر دو سلسله و وجود خلافت عباسي، خصمانه نبود. باوجود اين انتظار، بررسي منابع نشان مي دهد كه طرفين در دوره يادشده روابط پرتنشي داشتند. اين تحقيق با روش توصيفيتحليلي در پي اين است كه روايت دقيقي از فراز و فرود مناسبات خصمانه عمروليث و اسماعيل ساماني ارائه نمايد. مسئله پژوهش بر عوامل مؤثر در مناسبات طرفين مبتني است. يافته ها حاكي از آن است كه در تبيين مناسبات طرفين، نقش اصلي و برجسته را نيات توسعه طلبانه عمروليث در تصرف ماوراء النهر ايفا مي كرد. بااين‌وجود، نيات امير صفاري در ميدان عمل به دليل وجود فاعلان سياسينظامي در خراسان بزرگ با چالش اساسي مواجه شد. روابط عمروليث و اسماعيل ساماني تا حد زيادي از اين بازيگران متأثر گرديد. درنهايت همين نيروهاي سياسينظامي با پشتيباني سامانيان منجر به ضعف و زوال حكومت عمروليث گرديدند.