بررسي مشروعيت سبك زندگي رياضتي بر اساس قاعده لاضرر

رياضت كه به‌عنوان سبك زندگي عرفاني و براي تهذيب نفس از جانب سالكان رياضت‌پيشه در قالب دستورالعمل‌هاي خاص سلوكي تحقق مي‌يابد، در برخي از موارد موجب آسيب‌هاي فراوان بدني مي‌شود كه موجب كم‌رغبتي نسبت به اين‌گونه از سبك زندگي شده است. تشخيص اينكه كدام‌يك از اين آسيب‌ها مجاز و كدام‌يك ممنوع است و اين جواز و منع پيرو چه اصول و قواعدي است، امري است لازم كه با روش توصيفي و تحليلي به آن مي‌پردازيم. با توجه به اينكه اين آسيب‌ها با قاعده لاضرر پيوندي ناگسستني دارند، به اين قاعده با توجه به اصول و قواعد و همچنين مباني حاكم بر آن مي‌پردازيم تا راهنماي مشتاقان اين‌گونه از سبك زندگي شود. بر اين اساس، چون سبك زندگيِ رياضتيِ پيشنهادي ما در مسير عقل و شرع و عرف بوده و انسان علاوه بر همه‌جانبه‌نگري، به مرتبه معنوي خود توجه داشته و ضرر معتنابهي بر او وارد نمي‌شود و مصلحت اهمي نيز در انجام رياضت وجود دارد، مي‌توان حكم به جواز اين سبك از زندگي نمود.