سير تحولات موازين سازمان بين‌المللي كار در قبال كار در شب

در اثر تحولات ناشي از انقلاب صنعتي و به اقتضاي شرايط، كار در طول شبانه‌روز تبديل به جزئي از زندگي افراد شد. باتوجه‌به آثار مخرب انجام كار در شب بر سلامت كارگران و به‌خصوص آسيب‌پذيرترين آنها يعني زنان و كودكان، موضوع كار در شب از زمان تأسيس سازمان بين‌المللي كار، در كانون توجه قرار گرفت و سازمان كوشيد با تصويب اسناد متعدد و تعيين برخي بايدها و نبايدها به رويكرد حمايتي خود از كارگران، درزمينه انجام كار در شب نيز جامه عمل بپوشاند. مقاله حاضر، چگونگي حمايت از كارگران درمقابل آسيب‌هاي ناشي از كار شب در موازين بين‌المللي كار را در مقاطع گوناگون موردبررسي قرار مي‌دهد. نتايج اين بررسي نشان مي‌دهد كه سازمان، با اتخاذ رويكردهايي نسبتاً متفاوت در گذر زمان كوشيده اصل حفاظت از اين كارگران را تضمين كند و درنهايت با تدوين سندي عام‌الشمول با وضع مجموعه‌اي از حداقل استانداردها در پي اين هدف بوده است.