اصل عدم‌توجه به ايرادات و استثناي يد بلافصل بر آن

اين مقاله كوششي است براي تبيين «اصل عدم‌ِاستناد به ايرادات» و يكي از استثنائات وارده بر آن كه «استثناء يد بلافصل» نام دارد. در اين مقاله سعي شده به‌واسطه ارجاع به قوانين بين‌المللي با محوريت قانون ايران، به‌طور دقيق مبنا، مفهوم و قلمرو اين اصل و استثناي آن بيان گردد. نظر به اينكه در حقوق ايران با ايده حمايت از مالك مواجه هستيم لذا اين اصل در حقوق ايران فاقد دليل قانوني است پس مي‌بايست از دكترين به‌عنوان تنها دليل براي اثبات اين اصل استفاده نمود كه قلمرو آن را نيز مي‌توان باتوجه‌به كنوانسيون ژنو 1930 تعيين نمود. در بخش پاياني نيز سعي شده با گردآوري آراي متعدد دادگاه‌ها به اين اصل و مخصوصاً استثناي مدّنظر جلوه قانوني بخشيده شود تا تزلزل موجود رويه قضايي دراين‌خصوص به حداقل رسد.