بررسي تمايز هستي‌شناسي يوناني و اسلامي؛ در بسترِ فلسفۀ ارسطو و ابن‌سينا

متافيزيك يا هستي‌شناسي مهمترين جريان فلسفه يا به تعبيري كل جريان فلسفه در تاريخ است. ارسطو و ابن‌سينا، هر يك جداگانه تأثير ژرفي بر تاريخ متافيزيك گذاشته‎اند. ارسطو به عنوان مؤسس متافيزيك توانست با تسلط بر كل جريان فلسفۀ يونان براي نخستين بار اقدام به ايجاد نظام جامع فلسفي كندكه تقريباً تمام مباحث متافيزيكي بعد از خود را پوشش داده و تاريخ آن همواره بايد ناظر به ارسطو نوشته شود. اما فلسفۀ ابن‌سينا برخلاف ابن‌رشد با فلسفۀ ارسطو فاصلۀ بسيار گرفت؛ بنابراين مي‌توان از دو هستي‌شناسي متمايز سخن گفت كه در تاريخ متافيزيك از قرون وسطا تا هگل به‌روشني مطرح هستند، چه‌بسا اثر ابن‌سينا بيش از ارسطو بر تاريخ متافيزيك حك شده باشد! پژوهش حاضر به‌دنبال اين است كه به‌طور بنيادين و بر اساس نحوۀ جهان‌نگري اين دو فيلسوف زمينۀ بازخواني تاريخ فلسفه را هموار كند، به‌طوري كه بنياد متفاوت نظرات فلسفي آنها كاملاً متمايز و آشكار شود. روش مورد نظر پژوهش، پديدارشناسي هرمنوتيك است كه به دنبال پيدا كردن بنياد متفاوت  انديشه در اين دو تطور متافيزيكي است.