بايسته هاي روشي در نگارش پايان نامه هاي علوم سياسي: مطالعه موردي پايان نامه هاي دانشكده مطالعات جهان دانشگاه تهران

فلسفه وجودي بخش «روش تحقيق» براي ارزيابي «كيفيت، اعتبار و تجديدپذيري» تحقيقات تجربي براي دستيابي به مساله «تجديد پذيري»، «شفاف سازي» و «اعتبارسنجي» تحقيقات «تجربي -تفسيري -انتقادي» است. اگر اين مساله به خوبي انجام نشود به راحتي مي توان اصل تحقيقات را نيز مورد خدشه قرار داد. پژوهش حاضر با هدف كلي دستيابي به جنبه هايي از «روش تحقيق در پايان نامه هاي دانشجويي» (به ويژه پايان نامه هاي رشته علوم سياسي و مطالعات منطقه اي) به طور خاص و به عنوان يك مطالعه موردي به بررسي «روش شناختي» پايان نامه هاي دانشكده مطالعات جهان مي پردازد. از اين طريق هم نقاط قوت و ضعف روشي اين پايان نامه ها مشخص شده و هم زمينه اي هرچند كوچك براي ارزيابي وضعيت «روش شناختيِ» جامعه آكادميك ايران در تحقيقات بعدي فراهم مي گردد. اين پژوهش، به طور خاص به بررسي ميزان گرايش و اهتمام دانشجويان به «تحقيقات تجربيتفسيريانتقادي»، ميزان و نحوه «تشريح ماهيت اين روشها » و «تشريح نحوۀ كاربست عملي آنها» مي پردازد. بدين منظور، با اسفاده از روش «تحليل محتواي كمي» از ميان 453 پايان نامه منتشر شده، 137 پايان نامه به عنوان نمونه انتخاب شده و مورد تحليل قرار گرفتند. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه 26 درصد از پايان نامه ها از روشهاي تجربي-تفسيريانتقادي استفاده كرده و 18 درصد نيز به اين تحقيقات گرايش داشتند. اين ميزان از استفاده و گرايش به روشهاي فوق مي تواند از توفيقات دانشكده مطالعات جهان محسوب شود .زيرا در تحقيقاتي كه در گذشته انجام شده است ميزان كاربست اين روش ها به طور ميانگين حدود 6 درصد و يا حدود 18 درصد بوده است.