موانع مشاركت در چالش ميان فرهنگ سياسي و حكمراني خوب از ديد مديران ارشد دولت ج.ا. ايران

مشاركت، هم يكي از مولفه هاي مهم فرهنگ سياسي است و هم از شاخص هاي اصلي حكمراني خوب محسوب مي شود. تحقق حكمراني خوب به عنوان يكي از مدل هاي توسعه، بدون مشاركت ممكن نيست، از اين رو براي بررسي چرائي عدم تحقق حكمراني خوب، بايد موانع پيش روي شاخص هاي آن  مورد بررسي قرار گيرد. مشاركت در ايران با موانع متعددي روبروست كه بخشي از آن را بايد در فرهنگ سياسي جستجو نمود. هدف اين مقاله بررسي موانع مشاركت در چالش ميان فرهنگ سياسي و حكمراني خوب از ديد كارگزاران حكومتي در جمهوري اسلامي ايران است. سوال اصلي اين مقاله اين است كه از ديد مديران ارشد دولتي مشاركت با چه موانعي در فرهنگ سياسي روبروست و براي ارتقاء مشاركت در چارچوب حكمراني خوب چه راهكارهائي را بايد مورد توجه قرار داد؟ فرضيه مقاله اين است كه از ديد مديران ارشد، مهم ترين موانع مشاركت در فرهنگ سياسي ايران و ارتباط آن با حكمراني خوب عبارتند از فردگرايي منفي، استبداد زدگي، ضعف جامعه مدني، مشكلات ساختاري، دولت شبه رانتي و تمركزگرائي كه كوچك كردن دولت، تقويت منافع و نمادهاي ملي، بسط جامعه مدني و حاكميت اراده عمومي مي تواند به ارتقاء آن در چارچوب حكمراني خوب كمك كند. براي همين منظور سعي مي گردد در اين تحقيق با روش كيفي و با ابزار مصاحبه، ارتباط ميان حكمراني خوب از يك سو و فرهنگ سياسي از سوي ديگر با تمركز بر شاخص مشاركت با استفاده از نظرات كارگزاران و سياستگذاران دولتي، بررسي و راهكارهاي عملي براي ارتقاء آن پيشنهاد گردد.