قرآن و واژگان فارسي، تحليل و نقد

اين مقاله به بررسي واژگان فارسي قرآن مي پردازد و هدف از اين بررسي تحليل ريشه شناسي واژگان فارسي در قرآن است و اين كه از چه مسيري وارد قرآن شده اند؟ و چه عواملي سبب آشنايي اعراب با آن واژگان شده است؟ و در نهايت اين كه اين واژگان تحت تاثير چه روابطي به قرآن در راه يافتهاند؟ بررسيها نشان مي‌دهد، برخي از واژگان فارسي قرآن به زندگي دربار شاهان ايراني تعلق داشتند ودر موقعيت هاي زندگي اشرافي به كار مي‌رفتند. اين واژگان عبارتاند از: استبرق و سندس و سرابيل براي پوشاك، مرجان براي زينت، مسك براي عطر، زنجبيل و كأس براي نوشابهها، ابريق و سرداق، نمارق، زرابي، عبقري، ارائك و... كه به دليل روابط تجاري به قرآن راه يافتهاند؛ برخي از واژگان فارسي قرآن در موقعيت ديني به كار ميرفتند مانند: جناح، مجوس، عفريت، صليب و... واژگان فارسي سرد و جند و... در موقعيت نظامي و واژگان فارسي كنز و رزق و... نيز در موقعيت هاي اقتصادي به كار ميرفتهاند. اين واژگان يا از مسير مستقيم يا مسير غير مستقيم و براساس روابط زبان عربي و فارسي در پيش از اسلام به دليل روابط تجاري، نظامي، مذهبي و ديني ميان ايرانيان و اعراب به زبان عربي و در نهايت به قرآن، راه يافته است.