ارزيابي نقش كيفيت نهادي ايران و شركاي تجاري بر صادرات محصولات كشاورزي ايران

امروزه، نهادها و كيفيت نهادي كشورها به يكي از مهم‌ترين مباحث در ادبيات تجارت بين‌الملل تبديل شده است كه براساس يافته‌هاي تجربي پژوهش‌هاي مختلف، يكي از موانع تجاري اصلي كشورها به شمار رفته و موجب تغيير در الگوي تجاري كشورها مي‌شود. از اين‌رو، هدف مقاله پيش ‌رو، ارزيابي اثر كيفيت نهادي ايران و شركاي تجاري عمده آن بر صادرات بخش كشاورزي ايران است. براي دستيابي به اين هدف، داده‌هاي صادرات كشاورزي ايران به 45 شريك تجاري عمده در دوره زماني 2002-2014 با استفاده از الگوي جاذبه مورد بررسي قرار گرفت. براساس نتايج، متغيرهاي درآمد شركاي تجاري، موافقت‌نامه‌هاي تجاري و مرز مشترك اثري مثبت و معني‌دار و متغيرهاي فاصله و شباهت اقتصادي اثري منفي و معني‌دار بر صادرات كشاورزي ايران داشته است. همچنين، كيفيت نهادي ايران و شركاي تجاري ايران به ترتيب اثر منفي و مثبت بر صادرات كشاورزي ايران داشته است. به عبارت ديگر، كيفيت نهادي پايين ايران يكي از موانع صادرات بخش كشاورزي ايران به شمار مي‌رود. بنابراين، از آنجا كه بهبود كيفيت نهادهاي داخلي با كاهش ريسك و هزينه مبادله مي‌تواند نقشي تعيين‌كننده در افزايش صادرات محصولات كشاورزي داشته باشد، پيشنهاد مي‌شود، به منظور بهره‌مندي بيشتر از فضاي تجارت جهاني، سرمايه‌گذاري بيشتري در بهبود زيرساخت‌هاي نهادهاي داخلي انجام پذيرد.