ارزيابي كارنده كاشت مستقيم در روش‌هاي مختلف مديريت بقاياي گندم در زراعت ذرت

در سيستم هاي خاك ورزي حفاظتي، بقاياي زياد محصولات زراعي بر سطح خاك، كارايي كارنده هاي كاشت مستقيم و در نتيجه توليد محصول را پايين مي آورد و بدين گونه پذيرش اين سيستم ها توسط كشاورزان را محدود مي كند. براي ارزيابي كارايي كارنده كاشت مستقيم در روش هاي مختلف مديريت بقاياي محصولات و اثر آن بقايا بر عمق كاشت، سرعت جوانه زني، يكنواختي عمق كاشت و ظرفيت مزرعه اي مؤثر در زراعت ذرت، مطالعه اي مزرعه اي با استفاده از طرح  بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تيمار و پنج تكرار اجرا گرديد. تيمارها شامل رها كردن بقاياي گياهي (T1)، بيرون بردن (T2)، خرد كردن (T3) و ديسك زدن آنها (T4) بود. از تحليل عاملي به منظور گروه بندي و تعيين مؤثرترين شاخص هاي كارايي كارنده استفاده شد. نتايج بررسي ها نشان داد كه روش هاي مختلف مديريت بقاياي گياهي تأثير معني داري بر ظرفيت مزرعه اي مؤثر، عمق كاشت، سرعت جوانه زني و يكنواختي عمق كاشت ذرت دارد. كمترين ميزان عمق كاشت و يكنواختي توزيع عمودي بذر در روش T1 مشاهده شد. يافته ها نشان مي دهد تأثير روش هاي مختلف مديريت بقاياي گياهي بر سرعت جوانه زني و يكنواختي عمق كاشت به ترتيب به صورت T2 T3 T1 T4و T2 T3 T4 T1 است. نتايج حاصل از تحليل عاملي نشان مي دهد كه سرعت جوانه زني، عمق كاشت و يكنواختي عمق كاشت برجسته ترين شاخص هاي كارايي كارنده كاشت مستقيم ذرت شناخته مي شوند.