رمزپردازي افسانۀ ققنوس«در گذاري از اسطوره به عرفان»

در بسياري از اسطوره‌ها و نمادپردازي‌ها ، نكات مشتركي مي‌توان يافت كه ريشه در ناخودآگاه مشترك جمعي بشر دارد و از نزديكي باورهاي فرهــنگي و معــنوي جهانيان حكايت مي‌كند. اسطورۀ جهان‌شمول ققنوس نيز از جمله اساطيري است كه اگرچه دگرديسي‌هاي فراوان يافته است اسطورۀ كوتزال كواتل را مي‌توان صورت دگرديسي يافته‌اي از اسطورۀ ققنوس دانست ولي مي‌توان نكات مشترك و بويژه بن‌مايۀ مرگ و رستاخيز را در تمامي چهره‌هاي نموده شده از اين پرندۀ خورشيدي، تشخيص داد. اين حقيقت كه مرگ، گذاري به نوع برتري از هستي و عالي‌ترين راه براي دست‌يابي به نوزايي است، در اين اسطوره نموده شده است؛ مضموني كه در سيري صعودي به عرصۀ عرفان راه يافته، به صورت رستاخيز روحاني و ولادت ثانوي جلوه‌گر شده است و بدين سبب ققنوس، اين پرندۀ افسانه‌اي، جنبه‌اي غير عيني و چهره‌اي قدسي يافته است. ققنوس رمز روحي تعالي يافته است  كه به ساحت وراي مرگ گام مي‌نهد. در مقالۀ حاضر، كه به روش كتابخانه‌اي و به شيوۀ تحليليتوصيفي انجام شده،  با نگاه به اساطير برخي ملل، جايگاه اسطوره‌اي، عرفاني ققنوس، پرندۀ آتش، تبيين گرديده است.