پاسخ‌هاي مرفولوژي و فنولوژي Stipa turkestanica Melica persica و Elymus elongatus به تغييرات ميكروكليما در فصل رويش

پاسخ هاي مرفولوژي وفنولوژي سه گونه گندمي مرتعي Stipa turkestanica Melica persica, وElymus elongatus به كاهش رطوبت و افزايش دماي هوا و خاك زيراشكوب در طي يك فصل رويش در مراتع دهبار شهرستان بينالود بررسي شد. به فاصله هر 1014 روز وقوع پديده هاي فنولوژيكي ثبت شد. در پنج مرحله از فصل رويش، رطوبت و دماي خاك، رطوبت برگ و دماي هوا در زير اشكوب هر سه گونه بررسي شد. دو گونه بومي M. persica و S. turkestanica دوره گلدهي و بذردهي خود را از اوايل خرداد آغاز كرده و در انتهاي خرداد به اتمام رسانيدند. گونه گندمي غيربومي E. elongatus از اواسط ارديبهشت وارد گلدهي شد و تا ابتداي مرداد به مرحله رسيدگي كامل بذر رسيد. چرخه فتوسنتزي چهاركربنه و دارا بودن برگ و ساقه كمتر باعث حفظ رطوبت بيشتر برگ در M. persica شد، درحالي كه سايه اندازي بيشتر تاج گياه E. elongatus منجر به حفظ رطوبت خاك زيراشكوب شد. از آغاز تا پايان فصل رويش، براي هر سه گياه رطوبت خاك تا 90 و رطوبت برگ تا 70 درصد كاهش ولي دماي هوا و خاك 10 و 15 درصد افزايش يافتند. تحت خشكي شديد تابستان، بيشترين كاهش تعداد و طول برگ در گياه Melica (40%) و كمترين مقدار (12%) در Elymus مشاهده شد. نتيجه گيري، گياه غير بومي Elymus از نظر توليد علوفه و مقاومت بخشكي براي منطقه دهبار مناسب است. بهترين زمان چراي دام از هر سه گونه گندمي در اين مرتع ابتداي خرداد تا نيمه تيرماه توصيه مي شود.