بررسي گروه‌هاي كاركردي بانك بذر خاك و نقش آن در احياء پوشش گياهي مراتع تخريب‌شده (مطالعه موردي: مراتع ييلاقي پلور، استان مازندران)

ذخاير بذري خاك بخش مهمي از تنوع گونه اي را شامل مي شود و مطالعه اين منبع گونه اي مي تواند اطلاعات مهمي را جهت احيا و بازسازي پوشش گياهي در اكوسيستم هاي مرتعي فراهم كند. هدف از انجام اين مطالعه بررسي توان احيائي بانك بذر خاك در بهبود پوشش گياهي مراتع تخريب يافته پلور بود. نمونه گيري از خاك منطقه پلور، استان مازندران در فصل بهار از دو عمق 5-0 و 10-5 سانتي متري انجام شد و سپس نمونه هاي خاك براي جوانه زني بذرها، به گلخانه منتقل گرديدند. جهت مقايسه ميانگين درصد فراواني نسبي سه كلاس خوشخوراكي و همچنين شكل هاي زيستي در بانك بذر و پوشش سطحي براي هر يك به طورجداگانه از آزمون (ANOVA) و جهت مقايسه كلاس هاي خوشخوراكي و نيز شكل هاي زيستي بين بانك بذر و پوشش سطحي از آزمون t جفتي استفاده گرديد. نتايج نشان داد فراواني نسبي كلاس خوشخوراكي II در بانك بذر خاك و كلاس خوشخوراكي III در پوشش سطحي به طور معني داري بيش تر از دو كلاس ديگر بود. همچنين تروفيت ها در بانك بذر خاك و همي كريپتوفيت ها در پوشش سطحي فراوان ترين شكل زيستي را تشكيل دادند. به طوركلي نتيجه گيري شد كه به علت تعداد كم گياهان كلاسI و فراواني پايين بذر آن ها در تركيب بانك بذر، ذخاير بذري خاك منبع كاملي جهت احيا و افزايش توليد گياهان خوشخوراك نمي باشد و توانايي احياء تعداد اندكي از گياهان را دارد.