تاثير مراحل رشد فنولوژيكي و خاك بر كيفيت علوفه شمح بياباني (Ochradenus ochradeni) (مطالعه موردي: ابركوه- استان يزد)

توليد علوفه با كيفيت از گياهان شورزيست از اهداف اصلي زراعت در بوم زيست هاي تحت تنش شوري مي باشد. شمح بياباني،(Ochradenus ochradeni) قادر به رشد در خاك هاي غيرشور غيرسديمي تا شور سديمي مي باشد. براي تعيين كيفيت اين گونه در سه دوره رويشي، زايشي و خواب در دو منطقه حسين آباد و بداف در سه تكرار برداشت گرديد. در هر يك از فصول صفات كيفي علوفه به روش NIR تعيين شد. نتايج نشان مي دهد به طور متوسط در سه دوره، قابليت هضم ماده خشك (DMD) برابر48.84 درصد، پروتئين خام (CP) برابر 10.33درصد، ديواره سلولي بدون همي سلولز (ADF) برابر 47.4 درصد، ديواره سلولي با سلولز (NDF) برابر 68 درصد، كل ماده قابل هضم (TDN) برابر 41.85، انرژي قابل هضم (DE) و انرژي متابوليسمي (ME ) به ترتيب برابر 37/ 15و 6.3 مگاژول بر كيلوگرم علوفه خشك است. اثر متقابل فصل و منطقه بر كليه صفات كيفي به غير از ديواره سلولي، ديواره سلولي بدون همي سلولز، انرژي قابل هضم و كل ماده قابل هضم معني دار بود. مقدار قابليت هضم ماده خشك، كربوهيدرات محلول در آب و انرژي متابوليسمي در مرحله بذردهي به طور معني داري بيشتر از ساير مراحل رشد بود. نتايج اين مطالعه نشان داد كه خصوصيات شيميايي خاك منطقه تأثير معني داري بر روي كيفيت علوفه گونه مورد نظر نداشت. با توجه به اينكه شمح بياباني كيفيت علوفه مناسبي نسبت به برخي گونه هاي همراه خود و همچنين با توجه به حد بحراني فاكتورهاي كيفي علوفه دارد بنابراين با اجراي مديريت صحيح و اصولي مرتع مي توان استفاده مناسبي از اين گونه حيات بخش براي تغذيه دام و غني شدن پوشش گياهي به عمل آورد.