شناسايي و تثبيت خاك‌هاي واگرا: مطالعه موردي كانال انتقال آب سيمين دشت-گرمسار

وجود املاح در بعضي از خاك هاي ريزدانه رسي باعث ايجاد پديده ي واگرايي در اين خاك ها مي شود. عدم شناسايي دقيق رس هاي واگرا خسارات و خرابي هايي را به دنبال خواهد دشت زيرا ذرات خاك هاي رسي واگرا تحت شرايط خاصي متفرق شده و به سرعت شسته مي شوند. در منطقه ي سيمين دشت (واقع در استان سمنان)، برخي از سازه هاي هيدروليكي به علت قرارگيري بر روي اين نوع خاك ها دچار آسيب هاي جدي شده اند. از اينرو در اين تحقيق به بررسي خاك هاي اطراف كانال انتقال آب در منطقه ي مذكور و ارزيابي ميزان واگرايي اين خاك ها پرداخته و در نهايت روش هاي اصلاح اين خاك ها پيشنهاد شده است. بدين منظور نمونه هايي از خاك محل تهيه و پس از تعيين مشخصات خاك، نمونه هاي مذكور تحت آزمايش هاي كرامب، هيدرومتري دوگانه و تست هاي شيميايي قرار گرفتند. نتايج حاصل بيانگر واگرايي خاك اين منطقه به خصوص در اطراف كانال انتقال آب سيمين دشت بوده است. در اين تحقيق تأثير افزودن سيمان، آهك و آلومينيوم نيترات بر كاهش واگرايي نمونه هاي خاك با انجام آزمايش هاي پين هول مورد بررسي واقع شد. نتايج آزمايش هاي انجام شده بر روي نمونه هاي اصلاح شده نشان داده كه افزودن %5 سيمان، يا %5 آهك (بدون برطرف شدن كامل پديده آبشستگي)، يا %3 آلومينيوم نيترات به خاك بسيار واگرا، و همچنين افزودن %3 سيمان، يا %5 آهك، يا %3 آلومينيوم نيترات به خاك واگراي اين منطقه، موجب تثبيت آن خواهد شد.