بررسي تأثير چيدمان ميخ‌كوبي بر پايداري و عملكرد ديواره‌هاي ميخ‌كوبي شده

امروزه روش ميخ كوبي از روش هاي رايج پايدارسازي گودها است كه طراحي آن مبتني بر ارائه چيدمان ميخ ها در عمق ديواره است. چيدمان ميخ معمولاً به روش آزمون و خطا و از ميان چيدمان هاي مختلفي كه معيار ضريب اطمينان مجاز پايداري و تغييرشكل مجاز را ارضا مي كند انتخاب مي شود. با توجه به اين كه طول ميخ ها از بالا به پايين ديواره نزولي است، در اين پژوهش با معرفي يك چيدمان خطي منظم، پارامترهاي L (طول ميخ پايه) و α (شيب انتهاي محدوده تسليح) براي تعريف چيدمان معرفي شده و تأثير چيدمان بر تغييرات ضريب اطمينان و تغيير شكل ديواره بررسي شده است. همچنين با تعريف پارامتر تراكم ميخ در سطح ديواره (Dn) در هر چيدمان تأثير آن بر رفتار ديواره بررسي شده است. نتايج حاصل حاكي از آن است كه با افزايش L و α مقدار ضريب اطمينان پايداري افزايش يافته و تغيير شكل تاج گود كاهش مي يابد. هم چنين مشخص شد كه هم مقدار ضريب اطمينان و هم مقدار تغييرشكل ديواره مستقل از پارامترهاي چيدمان، متناسب و متناظر با مقدار پارامتر كليدي تراكم ميخ است. هم چنين با افزايش تراكم ميخ، ضريب اطمينان پايداري افزايش و مقدار تغيير شكل كاهش مي يابد و ليكن اين تغييرات با افزايش تراكم ميخ از يك مقدار حدي كه به تراكم ميخ مؤثر موسوم است، متوقف مي شود. با بررسي مود تغيير شكل ديوار در چيدمان هاي مختلف مشخص شد كه در α هاي كوچك بيشينه تغييرشكل ديواره در بالاي آن و مود تغيير شكل واژگوني است و با افزايش α و زيادشدن طول مهاري ميخ هاي بالايي، بيشينۀ تغيير شكل ديوار به اعماق مياني منتقل شده و مود تغيير شكل ديوار به شكم دادگي تغيير مي يابد.