تاثيرات منصب داران ايراني مهاجر به هند بر مظاهر معماري عصر گوركانيان

مهاجرت تدريجي ايرانيان به هند، نفوذ اوليه آنان در دربار فرمانروايان محلي و كسب قدرت سياسي كه از دهه هاي مياني قرن هشتم آغاز شد به ماندگاري آن ها تا قرن سيزدهم هجري در دولت گوركانيان انجاميد. برخي از اين مهاجران در دربار گوركانيان به ويژه دوران پادشاهي اكبر، جهانگير و شاه جهان، عنوان منصب دار كه يك مقام نظامي بود كسب كردند و منشا اثر مهم در مظاهر مختلف فرهنگي و تمدني از جمله معماري شدند. با اين وصف تاثير منصب داران ايراني مهاجر به شبه قاره هند، در تحولات تمدني آن سرزمين به ويژه در موضوع معماري مورد باز كاوي قرار نگرفته است. از اين رو مسئله مزبور با فقر بررسي هاي علمي مواجه مي باشد. اين نوشتار در صدد پاسخ به اين سوال است كه با توجه به آن‌كه دوره حكومتي اكبر و جانشين او جهانگير دوره احيا انديشه، هنر هندي و بازگشت به معماري هندوان بود، منصب داران مهاجر ايراني به اين سرزمين، در حوزه معماري عصر گوركاني چه نقشي ايفا نموده‌اند و چه نتايجي به بار آورده اند؟ در نگاه نخست به نظر مي رسد كه ايشان توانسته اند ضمن انتقال مظاهر معماري ايراني – اسلامي به حوزه حكومتي گوركانيان، ابداعات مهمي نيز در اين زمينه داشته باشند. ارائه تصويري واقع بينانه از تاثير حضور فعال منصب داران ايراني در تحول و تكامل مصاديق و مظاهر معماري و آشنايي اهالي هند با شاخص هاي معماري ايراني، هدف اصلي پژوهش است

this article has no abstract