شناسايي و تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي استنوتروفوموناس مالتوفيليا جدا شده از تجهيزات پزشكي و نمونه هاي باليني در بيمارستانهاي جهرم با استفاده از روش هاي فنوتيپي و مولكولار

مقدمه: استنوتروفوموناس مالتوفيليا ، باسيل گرم منفي غيرتخميري و يك پاتوژن نوظهور مي باشد. اين باكتري از عوامل ايجاد عفونت هاي بيمارستاني بوده و از نمونه هاي باليني ، آب هاي بيمارستاني و حتي محلول هاي ضد عفوني كننده قابل جداسازي مي باشد. اغلب سويه هاي اين باكتري به بسياري از آنتي بيوتيك ها از جمله كارباپنم ها، ماكروليدها، سفالوسپورين ها، فلوروكينولون ها، آمينوگليكوزيد ها مقاوم بوده و داراي مقاومت چند دارويي هستند. روش كار: در اين پژوهش 170 نمونه به صورت تصادفي از تجهيزات پزشكي، محيط بيمارستان و 250 نمونه باليني از بيمارستانهاي جهرم جمع اوري و در ظروف استريل به ازمايشگاه منتقل گرديد. نمونه ها بر روي محيط كشت هاي اوليه كشت شدند. با خالص سازي باسيل هاي گرم منفي، تست هاي بيوشيميايي و افتراقي جهت شناسايي استنوتروفوموناس مالتوفيليا انجام و پس از آن بر روي نمونه هاي مشكوك، PCR با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي جهت تاييد انجام شد. يافته ها: در اين مطالعه ، 14 نمونه (6/5 %) از نمونه هاي باليني و 1 مورد( 6/. %) از تجهيزات بيمارستاني مثبت بودند . باكتري هاي جدا شده به آنتي بيوتيك هاي تيكارسيلين (4/71%)، سفتازيديم (3/64%)، لووفلوكساسين (57/78%)، كوتريموكسازول (14/7%)، كلرامفنيكل (57/28%)، آزترونام (3/64%)و ايمي پنم (4/71%) مقاومت نشان دادند. نتيجه گيري: با توجه به فراواني ، سطح بالاي مقاومت آنتي بيوتيكي و افزايش مقاومت هاي چند دارويي در باكتري ، جهت درمان عفونت هاي فرصت طلب و خطرناك ناشي از آن شناسايي و تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي ضروري بوده و توصيه مي گردد. همچنين پيشنهاد مي شود مطالعات دوره اي در رابطه با كلونيزاسيون استنوتروفوموناس مالتوفيليا انجام تا بتوان در هر زمان اقدامات لازم براي مقابله با اين باكتري را انجام داد.