ارتباط بين استحكام رواني با شادكامي در ورزشكاران جانباز و معلول شهر شيراز در سال 1395

مقدمه: در چند دهه اخير جنبه هاي روان شناختي موردتوجه پژوهشگران حيطه جانبازان و معلولين قرارگرفته است، اما بررسي هم زمان متغيرهاي شادكامي و استحكام رواني، آن هم در ورزشكاران جانباز و معلول بررسي نشده است. پژوهش حاضر باهدف ارتباط بين استحكام رواني با شادكامي در ورزشكاران جانباز و معلول طراحي و اجرا شد. روش كار: روش اجراي پژوهش از نوع مقطعي توصيفي بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه ورزشكاران جانباز و معلول شهر شيراز در سال 1395 بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 100 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه هاي شادكامي آكسفورد آرجيل (1989) و استحكام رواني كلاف (2002) را تكميل كردند. تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. سطح معناداري (P 0/05) در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ضرايب همبستگي به دست آمده از رابطه ي بين شادكامي با نمره كل استحكام رواني (0/453=r)، نمرات زير مقياس هاي چالش (0/592=r)، تعهد (0/230=r)، كنترل هيجاني (0/258=r)، اعتمادبه نفس در توانايي (0/497=r) و اعتمادبه نفس بين فردي (0/228=r) معنا دار هستند (P 0/05) ، اما ضريب همبستگي بين شادكامي با كنترل زندگي (0/184=r) معنادار نمي باشد (P 0/05) . همچنين مشخص شد كه از بين متغيرهاي مستقل، دو متغير چالش (0/350=r^2) و اعتمادبه نفس در توانايي (0/450=r^2)، پيش بين شادكامي هستند. نتيجه گيري: وجود ارتباط مثبت و معنادار بين استحكام رواني و شادكامي و به ويژه بالا بودن آن ها در جانبازان و معلولين ورزشكار نشان مي دهد كه فعاليت هاي بدني ممكن است موجب افزايش استحكام رواني و شادكامي و به طوركلي بهبود سلامت رواني در بين جانبازان و معلولين شود.