ارتباط پيش ديابت و ديابت با عوامل خطر قلبي- عروقي: يك مطالعه مورد- شاهدي

مقدمه: بيماري ديابت قندي نوع دو و پيش ديابت به دنبال مواردي چون چاقي، اختلالات چربي خون و پرفشاري خون بروز مي كند. هدف از انجام اين مطالعه، شناسايي عوامل خطر اين دو نوع ديابت بود. روش كار: در اين مطالعه مورد شاهدي، 29 نفر در گروه ديابتي ها، 140 نفر در گروه پيش ديابتي و 169 نفر همسان شده ازنظر سن و جنسيت در گروه شاهد قرار گرفتند. شاخص هاي آنتروپومتريك و فشارخون گروه ها به روش استاندارد انجام شد. براي اندازه گيري تري گليسريد، قند خون ناشتا، كلسترول تام، ليپوپروتئين با چگالي پايين (LDL) و ليپوپروتئين با چگالي بالا (HDL) از افراد هر سه گروه نمونه هاي خوني گرفته شد. رابطه بين متغيرها با استفاده از آزمون هاي مجذور كاي، تي مستقل، تحليل واريانس يك طرفه و رگرسيون لجيستيك سنجيده شد. ارزش پي (p) كمتر از 0/05 به عنوان سطح معنادار آماري در نظر گرفته شد. يافته ها: با تحليل رگرسيون لجيستيك مشخص شد كه هيپرتري گليسريدمي (OR= 2.90: 1.54- 5.46) و LDL بالا (OR= 4.42: 1.35-14.40) از عوامل خطر اصلي ابتلا به پيش ديابت و شاخص توده بدني (OR= 1.15: 1.03-1.28)، هيپرتري گليسريدمي(OR= 3.43: 1.35-8.67) و فشارخون سيستولي (OR= 1.03: 1.01-1.06) از عوامل خطر ابتلا به ديابت قندي در مقايسه با افراد گروه شاهد است. از طرفي فشارخون دياستولي (OR= 1.04: 1.01-1.08) عامل خطر مهم در بيماران ديابتي در مقايسه با افراد پيش ديابتي بود. بحث و نتيجه گيري: طبق نتايج اين مطالعه، شاخص توده بدني بالا، هيپرتري گليسريدمي، LDL بالا و ميزان فشارخون مي تواند در پيشگيري و كاهش پيش ديابت و ديابت مؤثر باشد.