ارزيابي فنوتيپي تشكيل بيوفيلم و تعيين حضور ژن‌هاي icaA و icaD در جدايه‌هاي باليني استافيلوكوكوس اپيدرميديس

زمينه و هدف: مهم ترين فاكتور در بيماري زايي استافيلوكوكوس اپيدرميديس توانايي تشكيل بيوفيلم است. شناسايي سويه هاي ايجادكنندۀ بيوفيلم با استفاده از يك روش مناسب و شناخت مكانيسم هاي اتصالي آنها در توليد بيوفيلم مي تواند به فهم درست استفاده از تجهيزات پزشكي مصنوعي و جلوگيري از افزايش مقاومت به داروها كمك كند. هدف از اين مطالعه، ارزيابي روش هاي فنوتيپي (لوله اي، كنگورد آگار و ميكروتيتر پليت) و روش مولكولي PCR با ژن هاي icaA و icaD براي شناسايي بيوفيلم استافيلوكوكوس اپيدرميديس و تعيين الگوي مقاومت دارويي و رابطۀ آن با تشكيل بيوفيلم در نمونه هاي باليني و ناقلين سالم بود.مواد و روش كار: عداد ۵۰ جدايۀ باليني و ۴۰ جدايه از ناقلين استافيلوكوكوس اپيدرميديس با استفاده از روش هاي فنوتيپي لوله اي، كنگورد آگار و ميكروتيتر پليت و روش مولكولي PCR با ژن هاي icaA و icaD بررسي شدند. مقاومت آنتي بيوتيكي سويه ها با استفاده از روش ديسك ديفيوژن براساس استانداردهاي CLSI انجام شد.يافته ها: با استفاده از روش لوله اي ۶۳/۳۴درصد از جدايه ها و با استفاده از روش كنگورد آگار ۳۷/۷۸درصد و با روش ميكروتيتر پليت ۶۷/۷۹درصد جدايه ها، توانايي تشكيل بيوفيلم را داشتند. تفاوت معني داري بين دو گروه بيمار و ناقل مشاهده نشد. icaA در ۱۰۰درصد و icaD در ۸۵/۲۴درصد سويه هاي تشكيل دهندۀ بيوفيلم شناسايي شد.نتيجه گيري: مقايسۀ بين روش هاي فنوتيپي و روش هاي مولكولي با استفاده از ژن هاي icaA و icaD براي تشخيص بيوفيلم نشان داد كه MTP بهترين روش براي تشخيص بيوفيلم با بيشترين حساسيت و اختصاصيت است و استفادۀ هم زمان آن با روش هاي مولكولي توصيه مي شود.