معناي واژۀ «مستمرّ» در آيۀ (وَإِنْ يَرَوْا آيَهً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ) با تكيه بر بافت زباني و غير زباني

واژۀ « مستمرّ» در آيۀ شريفۀ (وَإِنْ يَرَوْا آيَهً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ) (قمر /2) از واژگان قرآن كريم است كه مفسران در بيان معناي آن دچار اختلاف شده و آراي گوناگوني را مطرح نموده اند؛ همان گونه كه در ميان منابع دانش لغت هم اين تشتت آراء و اقوال ديده مي شود؛ زيرا عده اي اين واژه را داراي يك اصل معنايي دانسته و برخي براي آن چند اصل معنايي در نظر گرفته اند. اختلاف در اصل معناي لغوي «مستمرّ»، مفسران را در تفسير اين آيه دچار اختلاف نظر نموده است؛ سحر متداوم، سحر زائل شونده، سحر قوي، سحر مشابه و سحر فراگير از معاني «سحر مستمرّ» در تفاسير موجود است. با توجه به اختلاف گسترده اي كه در ميان مفسران در بيان معناي اين تركيب وجود دارد، به نظر مي رسد مي‌توان با تكيه بر نقش عناصر زباني در متن و تأثير آن در تشخيص معنا و موقعيت توليد متن، معناي تداوم را بر ديگر معاني ترجيح داد. بافت زباني و غيرزباني اين آيه نشان مي‌دهد، معناي مستمرّ بايد داراي بار منفي باشد و از ميان معاني منفي كه مطرح شده، معناي تداوم با بافت زباني و غيرزباني هماهنگ تر است.