اثر تمرين ورزشي بر سطح سرمي بتا استراديول، تستوسترون و اختلال شناختي در مدل حيواني سندرم تخمدان پلي كيستيك القاء شده با لتروزول

مقدمه: سندرم تخمدان پلي كيستيك يك اختلال اندوكريني و متابوليكي پيچيده با سبب شناسي نامشخص مي باشد كه با اختلال تخمك گذاري و هايپرآندروژنيسم شناسايي مي شود. ما امكان تأثير تمرين ورزشي را بر سطح بتا استراديول و تستوسترون و نيز عملكردهاي شناختي در مدل موش صحرايي سندرم تخمدان پلي كيستيك را بررسي كرديم. مواد و روش ها: براي القاء سندرم تخمدان پلي كيستيك، 30 موش صحرايي مادۀ باكرۀ اسپراگ داولي، لتروزول (1 ميلي گرم/كيلوگرم/روزانه) را به طور مداوم دريافت كردند. پس از 28 روز تزريق درون صفاقي لتروزول، موش هاي صحرايي به صورت تصادفي به گروه هاي سندرم تخمدان پلي كيستيك و سندرم تخمدان پلي كيستيك + ورزش تقسيم شده و با كنترل هاي سالم مقايسه شدند. در گروه سندرم تخمدان پلي كيستيك + ورزش برنامۀ ورزشي 20 دقيقه شناي روزانه براي چهار هفته بود. بعد از چهار هفته، ما حافظۀ فضايي را به وسيلۀ آزمون ماز آبي موريس در همۀ گروه ها ارزيابي كرديم. سپس سطح سرمي تستوسترون آزاد و بتا استراديول با استفاده از الايزا اندازه گيري شد. يافته ها: يافته ها يك افزايش در سطح سرمي تستوسترون و بتا استراديول با نقص حافظۀ فضايي را در موش هاي صحرايي سندرم تخمدان پلي كيستيك نشان دادند. با اين وجود تمرين ورزشي به طور قابل توجهي سطح سرمي هر دو هورمون را كاهش داده و عملكرد شناختي در موش هاي صحرايي سندرم تخمدان پلي كيستيك + ورزش را بهبود بخشيد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه تمرين ورزشي كوتاه مدت مي تواند اختلال شناختي را بهبود بخشد و سطح سرمي تستوسترون و بتا استراديول را در مدل سندرم تخمدان پلي كيستيك كاهش دهد. تمرين ورزشي مي تواند راهكار درماني اساسي براي جنبۀ شناختي سندرم تخمدان پلي كيستيك باشد.