اثرات يك پپتيد نانوفيبري خود ساختۀ حاوي موتيف لامينين بر روي بقاء و تكثير سلول‏هاي بنيادي عصبي جنيني موش صحرايي

مقدمه: مطالعات اخير نقش هاي كليدي توالي ها و موتيف هاي مختلف را در هدايت ماتريكس خارج سلولي نشان داده اند. فعاليت هاي بيولوژيكي مولكول هاي بزرگ مي تواند توسط موتيف هايي از ماتريكس خارج سلولي تقليد شود. توالي هاي پپتيدي و موتيف هاي لامينين مي توانند به زيست مواد داربست ها متصل شوند، حفاظت مكانيكي سلول ها را بهبود بخشند، رشد سلول ها را افزايش دهند و منجر به تشكيل بافت ها شوند. مواد و روش ها: سلول هاي بنيادي عصبي از برجستگي هاي عقده اي جنين موش هاي صحرايي 14 روزه جدا شدند و به صورت نوروسفر كشت داده شدند. تعداد و قطر نوروسفر ها در روزهاي 3، 7 و 10 اندازه گيري شد. سلول هاي بنيادي عصبي توسط محيط هاي كشت دو بعدي و سه بعدي كشت داده شدند. جهت ارزيابي بقاء سلولي، كيت Live/Dead در روزهاي 1 و 7 استفاده شد. تكثير سلولي با استفاده از آزمون MTS در روزهاي 1 و 7 ارزيابي شد. يافته ها: يافته هاي ما نشان داد كه سلول هاي جداشده از برجستگي هاي عقده اي ظرفيت تكثير بالايي دارند. با توجه به آزمون اندازه گيري هاي تكثير، تعداد و قطر نوروسفر به طور معني داري به مدت 10 روز بعد از كشت افزايش يافت. تكثير و بقاء سلولي در پپتيد نانوفيبر خود ساختۀ حاوي موتيف لامينين به طور قابل ملاحظه اي بيشتر از دو بعدي آن بود. نتيجه گيري: پپتيد نانوفيبر خود ساخته حاوي موتيف لامينين، تكثير و بقاء سلولي را بهبود بخشيده و مدل هاي مناسب براي تحقيقات بيشتر را پيشنهاد مي كند.