اثر تريكوستاتين A بر حافظۀ كاري و سطح سرمي Bcl-2 در مدل موش صحرايي ايسكمي هايپوكسيك

مقدمه: ايسكمي مغزي سومين عامل مرگ و مير در جهان غرب مي باشد كه هنگام مسدود شدن شريان مغز با لختۀ خون رخ مي دهد. مطالعۀ حاضر به منظور بررسي اثرات تريكوستاتين A، يك مهاركنندۀ هيستون داستيلازي بر نقص هاي شناختي و سطح سرمي Bcl2 در مدل موش صحرايي ايسكمي هايپوكسيك انجام شد. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرايي نر نژاد اسپراگ داولي به صورت تصادفي به گروه هاي كنترل سالم، ايسكمي + نرمال سالين و ايسكمي + تريكوستاتين A تقسيم شدند. به منظور ايجاد مدل ايسكمي هايپوكسيك، موش هاي صحرايي متحمل بسته شدن شريان كاروتيد مشترك راست و اكسيژن 8 درصد به مدت 5 دقيقه شدند. دو روز پس از القاء ايسكمي، تريكوستاتين A به صورت درون صفاقي به گروه ايسكمي+تريكوستاتين A به مدت 5 روز تزريق گرديد. به منظور ارزيابي حافظۀ كاري از آزمون ماز Y استفاده شد. براي اندازه گيري سطح سرمي Bcl2 روش الايزا انجام شد. يافته ها: نتايج حاكي از بهبود حافظۀ كاري در گروه ايسكمي+ تريكوستاتين A در مقايسه با موش هاي صحرايي گروه ايسكمي+ نرمال سالين مي باشد. به علاوه، تفاوت معني داري در سطح سرمي Bcl2 بين گروه هاي ايسكمي + تريكوستاتين A و ايسكمي + نرمال سالين مشاهده شد. نتيجه گيري: داده ها نشان داد كه تريكوستاتين A به عنوان يك درمان بالقوه براي بهبود نقص هاي شناختي بعد از ايسكمي مغز مؤثر است.