نقش اطلاعات اوليه در اهميت اطلاعات نهايي در تصميم‌گيري

مقدمه: بيشترين تصميم ها مبني بر جمع آوري بخش هاي گسسته اي از اطلاعات است. اين اطلاعات معمولاً با فاصله هاي مختلفي جدا شده اند. در واقع چگونگي جمع آوري و تركيب بخش هاي مجزاي اطلاعات دريافت شده توسط مغز در زمان هاي مختلف نياز به توضيح دارد. به منظور بررسي رابطۀ بين عملكرد مغز و رفتار انسان، مطالعات تجربي رفتاري مي تواند طراحي شود. مطالعات قبلي نشان داده است كه افراد به طور مؤثري اطالاعات گسسته را به منظور بهبود صحت آن ها جمع آوري و تركيب مي كنند. علاوه بر اين نشان داده شده است كه اطلاعات نهايي در تصميم گيري تأثير بيشتري دارند. با اين حال اين مبهم باقي مانده است كه چرا اثر بيشتر پالس هاي نهايي، رخ مي دهد و چه چيزي مي تواند اين تأثير را تغيير دهد. مواد و روش ها: براي پاسخگويي به اين پرسش ها يك امر تصميم گيري دريافتي به وسيلۀ جعبه ابزار روان - فيزيك متلب انجام شده است. افراد در طول كار براي گزارش جهت حركت در يك نقطۀ تصادفي محرك پر سر و صدا با كليدهاي خاص آموزش داده شدند. محرك در شكل پيوسته (تك پالس) يا گسسته (دو پالس پيوستۀ جدا شده با فاصله هاي مختلف) ارائه شد. هر يك از اين دو شكل از محرك به طور تصادفي در هر جلسه ارائه شد. هر جلسه شامل 300 آزمايه بود. هر فرد 3600 آزمايه انجام داد. داده ها با مدل هاي رگرسيون مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: ما مشاهده كرديم كه در آزمايۀ دو پالس، قدرت پالس دوم در دقت پاسخ ها در مقايسه با پالس اول بسيار شديدتر بود. علاوه بر اين، اين دقت به تفاوت بين قدرت پالس هاي اول و آخر وابسته بود. نتيجه گيري: اين يافته ها پيشنهاد مي دهد كه يك عامل كليدي كه اهميت پالس ها را تغيير مي دهد، قدرت پالس قبلي است. در نتيجۀ تفاوت بين افزايش قدرت حركت، اثر پالس دوم بر دقت انتخاب افزايش يافت.