تأثير خواب در پاسخ به تصاوير شاد و غم

مقدمه: مطالعات نشان مي دهد كه تغييرات در مدت زمان متوسط خواب تأثيرات ناخوشايندي بر عملكردهاي فيزيولوژي و شناختي افراد دارد. به عبارت ديگر ثبت و تحليل سيگنال هاي بيولوژيكي يكي از مطمئن ترين روش ها براي مطالعه پاسخ هاي احساسي هستند كه شركت كننده به ندرت قادر است آن ها را به طور داوطلبانه جعل كند. تأثيرات خواب بر پارامترهاي فيزيولوژيكي افراد در پاسخ به احساسات به اندازه كافي در نظر گرفته نشده است، اين مطالعه تلاش كرده است يك سنجش جامع از روش هاي تحليل سيگنال، جهت آزمودن اختلاف ها در پارامترهاي خودمختار شامل الكتروكارديوگرام و هدايت الكتريكي پوست فراهم كند. مواد و روش ها: سيگنا هاي خودمختار 47 دانشجو در هنگام تماشاي تصاوير شاد و غمگين جمع آوري و تحليل شد. براي اين منظور، طيف وسيعي از ويژگي هاي خطي و غيرخطي از سيگنال ها استخراج گرديد و تفاوت ميان دو گروه با استفاده از آزمون ناپارامتري من ويتني مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: 22 نفر از شركت كننده ها خواب طبيعي داشتند (ميانگين سن 67/1 ±32/21 سال) در حالي كه 25 نفر از افراد خواب ناكافي (ميانگين سن 64/1 ±88/21 سال) داشتند. نتايج مطالعه حاضر نشان مي دهد كه پاسخ هاي فيزيولوژيكي به تحريكات احساسي به طول مدت خواب بستگي دارد. بالاترين درصد تفكيك به ويژگي هاي غيرخطي سيگنال GSR در پاسخ به تصاوير غمگين اختصاص دارد. از اين ميان شاخص هاي پوانكاره تفاوت معني داري را ميان دو گروه نشان داد. نتايج تحليل خطي نيز بيانگر عملكرد بهتر سيگنال GSR در نشان دادن تفاوت ميان پاسخ هاي احساسي دو گروه با مقدار متفاوت خواب بوده است. نتيجه گيري: يك ارتباط معني داري ميان ميزان خواب و رفتار احساسي شركت كننده ها وجود دارد. تحليل پارامترهاي خودمختار ما را قادر به بررسي اين رابطه مي سازد. اگرچه نتايج به نوع تحريك و روش شناسي مورد استفاده براي تحليل داده ها بستگي دارد.