استفاده از تحريك جريان مستقيم جهت بررسي نقش هر يك از نيمكره‌هاي مغز در يادگيري و كنترل حركت دسترسي

مقدمه: تحريك جريان مستقيم فراجمجمه اي مي تواند سبب بهبود يا اختلال عملكرد مغز شود. اين ويژگي tDCS را به ابزاري تبديل كرده است كه مي تواند جهت ارزيابي تخصص عمل يافتگي نيمكره اي در برنامه ريزي حركتي و دقت رسيدن به هدف به عنوان اجزا يادگيري و كنترل حركتي استفاده شود. مواد و روش ها: دو مطالعه متفاوت طراحي شده است. 53 نفر دانشجوي مرد (61/1 ±34/21سال) و 43 نفر دانشجوي مرد (578/1 ±442/20) در مطالعات اول و دوم به ترتيب شركت كردند. شركت كننده ها به صورت تصادفي در چهار گروه قرار گرفتند. نواحي C3/C4 و F3/F4 به ترتيب در مطالعات اول و دوم با جريان 2 ميلي آمپر تحريك شدند. آزمون Repeated Measure جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: در آزمايش اول، برنامه ريزي حركتي گروه Left M1 (تحريك آندي چپ/كاتدي راست) به طور معني داري در مقايسه با ساير گروه ها بهبود يافت. در آزمايش دوم، دقت رسيدن به هدف گروه قشر پيش پيشاني خلفي جانبي (تحريك كاتدي راست/آندي چپ) به صورت معني داري در مقايسه با ساير گروه ها كاهش يافت. نتيجه گيري: داده هاي ما پيشنهاد مي كند كه نيمكره چپ در برنامه ريزي حركتي تخصص يافته است در حالي كه نيمكره راست براي دقت رسيدن به هدف تخصص يافته است. اين نتايج با فرضيه هيبريدي كنترل حركت قابل تفسير است.