اختلالات شبكه استراحت مغز در بيماران پاركينسوني

مقدمه: در سال هاي اخير تحقيقات تصويربرداري عصبي بر روي تصويربرداري تشديد مغناطيسي عملكردي در بسياري از شرايط پاتولوژي و رواني استفاده شده است. تجزيه و تحليل تغييرات در شبكه هاي حالت استراحت يك روش مهم براي درك عميق تغييرات عملكردي و ارتباطي از بيماري به منظور ارائه روش هاي جديد تشخيصي و درماني است. در اين مقاله تعاملات عملكردي و اختلالات ارتباطي بين شبكه هاي حالت استراحت در بيماري پاركينسون بر روي داده هاي تصويربرداري تشديد مغناطيسي عملكردي در حالت استراحت مورد مطالعه قرار گرفته است. مواد و روش ها: تمامي داده هاي Rs-fMRIر10 فرد پاركينسوني و 10 فرد سالم در سيستم MRI سه تسلا مورد بررسي قرار گرفت. براي استخراج شبكه هاي حالت استراحت، از تجزيه و تحليل مؤلفه هاي مستقل احتمالي استفاده شده است. RSNها با استفاده از همبستگي مكاني با الگوي شبكه مرجع حالت استراحت شناسايي شده اند. تفاوت هاي فردي بين گروه ها، با رگرسيون دوگانه و تكنيك تصادفي سازي محاسبه شده است. يافته ها: نقشه هاي مؤلفه هاي گروه كه به طور معني داري با شبكه مرجع همپوشاني داشتند، منجر به شناسايي برخي خوشه هاي اصلي RSNها از جمله قشر بينايي، شبكه حالت پيش فرض عقبي و قشر موتوري پشتيبان شدند. تفاوت هاي فردي بين نقشه هاي RSN شبكه هاي گيجگاهي، پيش فرض عقبي و برجسته به عنوان خوشه هاي اصلي مشخص شده است. نتيجه گيري: اغلب مطالعات قبلي تغييرات ارتباطات عملكردي در بيماران پاركينسوني با استفاده از تجزيه و تحليل مبتني بر همبستگي سري زماني ناحيه خاص با نواحي ديگر مغز را مورد بررسي قرار دادند. در اينجا ما رويكرد داده محور بر اساس گروه PICA براي استخراج و ارزيابي تغييرات RSN در تمام شبكه هاي عصبي مرتبط را به كار گرفتيم. يافته هاي ما نشان مي دهد كه تغييرات ارتباطي عملكردي RSNها با بيماري پاركينسون مرتبط است.