تأثير آموزش پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و تاب‌آوري پرستاران

مقدمه: پرستاران به مداخلات روانشناختي مؤثر جهت بهبود كيفيت زندگي و ارتقاء تاب آوري در برابر مشكلات حرفه اي و اجتماعي نيازمندند. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي گروه درماني پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي و تاب آوري پرستاران بود. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون، پس آزمون با يك گروه گواه بود. جامعه آماري كليه پرستاران شاغل در بيمارستان در 22 مناطق مختلف تهران بود. از ميان آ ها يك بيمارستان (خاتم الانبياء) به روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شد و سپس به صورت تصادفي 40 پرستار انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش در 12 جلسه گروه درماني مبتني بر برنامه پذيرش و تعهد به مدت 12 هفته شركت كردند، در حالي كه گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. به منظور جمع آوري داده ها پرسشنامۀ كيفيت زندگي سازمان بهداشت جها ني و پرسشنامۀ تاب آوري كانر و ديويدسون مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش پذيرش و تعهد به طور معني داري كيفيت زندگي آن ها (9/1=F1/28؛ 0/005=P) و تاب آوري (12/3=F1/28؛ 0/002=P) را بهبود مي بخشد. در مرحله پيگيري اين اثر به طور معني داري بر كيفيت زندگي (9/9=F1/28؛ 0/004=P) و تاب آوري (13/66=F1/28؛ 0/001=P) پرستاران ماندگار بوده است. نتيجه گيري: بهبود مهارت ها با استفاده از آموزش پذيرش و تعهد مي تواند به عنوان يك روش ايده آل براي افزايش تاب آوري و بهبود كيفيت زندگي پرستاران مورد توجه قرار گيرد.