تأثير تشنج در دوران بارداري بر رفتار تشنجي القاشده با پنتيلن تتراوزل و سطوح سرمي GDNF در زاده‌هاي نر بزرگسال موش سوري

مقدمه: صرع يك اختلال عصبي-رشدي است و فاكتورهاي قبل از تولد تاثير قابل توجهي بر رشد سيستم عصبي در مواليد دارند. بنابراين تحقيق حاضر به بررسي تأثير تشنج در دوران بارداري بر رفتار تشنجي القاشده با پنتيلن تترازول در زاده هاي نر بزرگسال طراحي شد. مواد و روش ها: پس از بارداري موش ها به صورت: الف گروه كنترل منفي ب گروه تشنج، القاي تشنج بين روزهاي چهاردهم تا نوزدهم بارداري با تزريق پنتيلن تترازول ج گروه شم، دريافت كننده نرمال سالين به صورت درون صفاقي در روزهاي چهاردهم تا نوزدهم بارداري و د گروه كنترل، موش هاي باردار بدون تزريق در طي بارداري طبقه بندي شدند. در روز 95 پس از تولد، سطوح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از گليا و پتانسيل تشنج پذيري با پنتيلن تترازول در زاده هاي نر همه گروه ها مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه سطوح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از گليا و شدت تشنج زاده هاي موش سوري در گروه تشنج به صورت معني داري از زاده هاي نر در ساير گروه ها بيشتر مي باشد. نتيجه گيري: يافته هاي حاضر نشان داد كه تشنج در دوران بارداري ممكن است به واسطه افزايش سطوح سرمي فاكتور نوروتروفيك مشتق از گليا سبب افزايش پتانسيل تشنج پذيري در زاده هاي نر شود.