نقش آپتامرها در درمان گليوبلاستوم مولتي‌فرم

مقدمه: گليوبلاستوم مولتي فرم يا گليوما درجه ۴ متداول ترين و تهاجمي ترين تومور اوليه مغز انسان است. گليوبلاستوم مولتي فرم اوليه كه به طور خود به خودي از سلول هاي گليا ايجاد مي شود و اكثريت قريب به اتفاق گليوبلاستوم مولتي فرم را تشكيل مي دهند معمولاً مربوط به تقويت و جهش گيرنده فاكتور رشد اپيدرمي، حذف فسفاتاز و (tensin homolog (PTEN روي كروموزوم 10، حذف P16 و جهش در پروموتور TERT مي شود. علي رغم پيشرفت هاي درماني در چند دهه اخير ميانگين زمان زنده ماندن بيماران مبتلا به گليوبلاستوم مولتي فرم 12/1 تا 14/6 ماه بعد از تشخيص است و تنها 53 درصد از بيماران بيش از ۳ سال زنده مي مانند. تأثير درمان هاي معمول شامل: جراحي، راديوتراپي، شيمي درماني و تركيب راديوتراپي و شيمي درماني اثر بسيار كمي دارند. هرچند جراحي و استفاده از Temozolomideدر طول و بعد از دوره راديوتراپي زمان زنده مانده بيماران را افزايش مي دهد، اما آن ها داراي عوارض جانبي متعددي هستند. بنابراين معرفي يك دارو جديد كه قادر به مهار رشد سلول گليوبلاستوم مولتي فرم، تكثير، متاستاز و تهاجم است، نياز است. از آنجايي كه سلول هاي سرطاني داراي مولكول هاي سطحي هستند كه بيش از حد بيان شده و تغيير يافته هستند، ساختارهاي مولكولي به نام آپتامر با استفاده از فرايند SELEXر(Systematic Evolution of Ligands by Exponential enrichment) براي مورد هدف قرار دادن مولكول هاي سطحي طراحي شده اند. تا امروز آپتامرهاي زيادي با مزايا و معايب براي درمان بيماري هاي مختلف از جمله سرطان كه در اين مطالعه مورد بحث قرار گرفته است، به كار برده شده اند. نتيجه گيري: اخيراً با استفاده از فرايند SELEX كه نشان دهنده پتانسيل بالاي آپتامرها در مديريت گليوبلاستوم مولتي فرم است، چندين آپتامر با قابلبيت شناسايي بالاي گليوبلاستوم مولتي فرم طراحي شده است.