اثربخشي روان ‌نمايشگري مبتني بر رويكرد وحدت‌‌مدار بر تاب‌‌‌آوري بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروز

مقدمه: مالتيپل اسكلروز يك بيماري ميلين زداي سيستم عصبي مركزي است. اين بيماري رايج ترين علت ناتوان كننده در سنين جواني است. هدف از اين مطالعه تعيين اثربخشي روان نمايشگري مبتني بر رويكرد وحدت مدار بر تاب آوري بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروز بود. مواد و روش ها: اين مطالعه يك مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. با روش نمونه گيري در دسترس، 20 نفر از زنان مبتلا به مالتيپل اسكلروز كه به انجمن مالتيپل اسكلروز ايران مراجعه مي كردند، انتخاب شدند. بنابراين افراد به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه در طي 6 هفته در برنامه روان نمايشگري وحدت مدار شركت كردند، در حالي كه گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. به منظور گردآوري داده ها، پرسشنامه مقياس تاب آوري كانر ديويدسون (2003) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد تفاوت معني داري بين دو گروه براي نمرات پس آزمون و پيگيري وجود دارد. مداخله روان نمايشگري مبتني بر رويكرد وحدت مدار در بهبود تاب آوري مي تواند به عنوان يك روش مؤثر براي افزايش حس انعطاف پذيري در ميان بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروز مورد استفاده قرار گيرد. نتيجه گيري: يافته ها استفاده از روان نمايشگري مبتني بر رويكرد وحدت مدار جهت بهبود وضعيت رواني مبتلايان به مالتيپل اسكلروز را پيشنهاد مي دهد. روان نمايشگري مبتني بر رويكرد وحدت مدار يكپارچگي و معنابخشي به تجارب تلخ بيماران را فراهم مي كند. علاوه بر اين، اين رويكرد مي تواند پذيرش بيماري به عنوان اتصال به عالم يگانه و احساس جاودانگي در ميان اين بيماران را تسهيل كند.