تأثير تمرين هوازي در دوران بارداري بر ميزان افسردگي القا شده ناشي از تشنج در موش سوري

مقدمه: افسردگي در دوران بارداري غير معمول نيست. علاوه بر اين افسردگي در بيماران مبتلا به صرع رايج تر است. گزارش شده است كه فعاليت هوازي سبب كاهش افسردگي مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي تأثير تمرين هوازي در دوران بارداري بر ميزان افسردگي القا شده ناشي از تشنج بود. مواد و روش ها: موش هاي سوري باردار به صورت تصادفي به گروه هاي كنترل، شم و آزمايش تقسيم بندي شدند. پنتيلن تترازول در فاصلۀ روزهاي چهاردهم تا نوزدهم بارداري به گروه آزمايش القا شد. گروه آزمايش به موش هاي سوري با و بدون فعاليت هوازي تقسيم شدند. فعاليت هوازي هر روز در طول بارداري انجام شد. ميزان افسردگي موش هاي باردار در فاصله روزهاي چهاردهم تا نوزدهم بارداري هر 48 ساعت يكبار و دو ساعت پس از تزريق پنتيلن تترازول اندازه گيري شد. يافته ها: درمان با تمرين هوازي به صورت معني داري سبب كاهش افسردگي القا شده ناشي از تشنج و همچنين شدت تشنج در موش هاي باردار شد. نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه تمرين هوازي در دوران بارداري با كاهش افسردگي و شدت تشنج در موش هاي سوري تحت درمان با پنتيلن تترازول مرتبط مي باشد.