اثر گاليك اسيد بر يادگيري حركتي و سطح فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز در مخچه موش‌هاي صحرايي مدل اوتيسم

مقدمه: قرار گرفتن در معرض والپروئيك اسيد طي بارداري در موش هاي صحرايي باعث استرس اكسيداتيو، آسيب هاي مغزي و رفتارهاي شبه اوتيستيك در فرزندان مي شود. به عبارتي ديگر گاليك اسيد در درمان اختلالات سيستم عصبي ناشي از راديكال هاي آزاد مي تواند مؤثر واقع شود. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي اثر گاليك اسيد بر يادگيري حركتي و سطح مخچه اي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز در موش هاي صحرايي مواجه شده با والپروئيك اسيد در دوران جنيني مي باشد. مواد و روش ها: نوزادان حاصل از 30 سرموش صحرايي باردار به طور تصادفي در 5 گروه: كنترل، VPAر(500 ميلي گرم بر كيلوگرم والپروئيك اسيد) در روز 5/12 بارداري و همچنين 3 گروه VPA+GA100 ،VPA+GA50 و VPA+ GA200 (به ترتيب گاليك اسيد 50، 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم دريافت نمودند) تقسيم شدند. تجويز دهاني گاليك اسيد از روز 12 تا 19 بارداري انجام شد. سپس به منظور بررسي اختلالات حركتي آزمون هاي راه رفتن شعاعي و روتارود در 30 روزگي انجام شد. سرانجام سطح مخچه اي فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز به روش الايزا مورد سنجش قرار گرفت. يافته ها: اختلال در آزمون هاي حركتي در گروه والپروئيك اسيد در مقايسه با موش هاي صحرايي گروه كنترل مشاهده شد. در مقابل گروه هاي درمان شده با گاليك اسيد بهبود معني داري در سرعت پيمايش مسير و تعادل طي آزمون راه رفتن شعاعي و همچنين افزايش مدت زمان باقي ماندن بر روي روتارود نشان دادند. افزايش معني دار فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز در موش هاي صحرايي درمان شده با گاليك اسيد در مقايسه با گروه والپروئيك اسيد ديده شد. نتيجه گيري: گاليك اسيد مي تواند سبب كاهش عوارض والپروئيك اسيد بر يادگيري حركتي و تعادل در مدل موش هاي صحرايي اوتيسم شود.