اثرات آهن بر دژنراسيون نوروني گانگليون ريشۀ خلفي L4 در مدل حيواني قطع عصب سياتيك

مقدمه: آهن يك ماده ضروري و به طور بالقوه سمي در بدن پستانداران است. در مطالعه حاضر اثرات سولفات فرو به عنوان آهن اگزوژن بر دژنراسيون نوروني ناشي از قطع عصب سياتيك در گانگليون ريشه خلفي L4 نخاع در موش هاي صحرايي مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها: 24 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به 4 گروه: (6=n) كنترل سالم (بدون مداخله)، قطع عصب سياتيك + تجويز نرمال سالين، قطع عصب سياتيك + آهن (تجويز درون صفاقي mg/kg5/6) و شم تقسيم شدند. درمان يك ساعت پس از قطع عصب آغاز شد و براي 7 روز متوالي پس از آسيب ادامه يافت. پس از 3 هفته از آسيب گانگليون ريشه خلفي L4 نخاع قطع گرديد و پس از تثبيت در فرمالين 10 درصد، براي قالب گيري در پارافين آماده شدند. برش هاي سريالي از گانگليون ريشه خلفي L4 نخاع تهيه گرديد و با هماتوكسيلين -ائوزين و تولوئيدين بلو رنگ آميزي شدند و به صورت ميكروسكوپي مورد بررسي قرار گرفتند. ميانگين حجم گانگليون ريشه خلفي L4 نخاع با استفاده از روش كاواليه برآورد شد و تعداد نورون ها با روش استريولوژيك محاسبه گرديد (روش دايسكتور). يافته ها: ميانگين تعداد نورون ها در گروه هاي قطع عصب سياتيك و قطع عصب سياتيك + آهن به طور معني داري در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافت. علاوه بر اين ميانگين حجم گانگليون ريشه خلفي L4 نخاع در گروه قطع عصب سياتيك + آهن به طور معني داري از گروه كنترل سالم كمتر بود. نتيجه گيري: به نظر مي رسد درمان با آهن موجب تشديد مرگ نوروني ناشي از قطع عصب سياتيك در موش هاي صحرايي مي گردد.