اثرات محافظتي پودر باميه (Abelmoschus esculentus) بر تغييرات هيستومتري و هيستوشيميايي سلول‫هاي بتاي پانكراس و بافت كبد موش صحرايي ديابتي

زمينه و هدف: از آنجايي كه گياه باميه داراي خواص دارويي زيادي است، مطالعه حاضر با هدف ارزيابي اثرات درماني پودر باميه در موش هاي ديابتي مدل جيره پرچرب همراه با تزريق استرپتوزتوسين انجام شد. روش كار: در اين مطالعه تجربي 25 سر موش صحرايي ماده با نژاد ويستار به طور تصادفي به 5 گروه تقسيم شدند: 1. گروه كنترل؛ 2. موش هاي سالم دريافت كننده باميه (mg/kg200)؛ 3. گروه ديابتي (HFD/STZ): موش هايي كه با رژيم چاقي با چربي بالا (60%) به مدت 4 هفته تغذيه شده و سپس دوز پاييني از استرپتوزوتوسين (mg/kg35) تزريق شد؛ 4. موش هاي ديابتي دريافت كننده باميه (mg/kg200)؛ 5. موش هاي ديابتي تيمار شده با متفورمين (mg/kg200). در پايان آزمايش پارامترهاي بيوشيميايي شامل قند خون ناشتا، سطوح انسولين، شاخص HomaIR،ALT، AST، و پروفايل ليپيدي اندازه گيري شدند. نمونه هاي پانكراس و كبد برداشته شد و برش هاي6 5 ميكرومتري تهيه و با H E و آلدهيد فوشين رنگ آميزي شدند. يافته ها: همه پارامترهاي بيوشيميايي به جز HDLC و انسولين در موش هاي ديابتي در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافته بود. در حالي كه در گروه دريافت كننده پودر باميه، اين پارامترها در مقايسه با گروه ديابتي كاهش يافته بودند. همچنين باميه سبب بهبود آسيب هاي بافتي پانكراس و كبد شامل واكوئوله شدن و كاهش سلول هاي بتا و هيپرتروفي و واكوئوله شدن هپاتوسيت ها در موش هاي ديابتي گرديد. نتيجه گيري: پودر باميه سبب بهبود پارامترهاي بيوشيميايي، ساختار كبد و بازسازي سلول هاي بتاي پانكراس در موش هاي ديابتي گرديد و لذا مي تواند به عنوان يك روش درماني مكمل در بهبود وضعيت بيماران ديابتي مد نظر قرار گيرد.