بررسي صفات شخصيتي و ارتباط آن با سلامت عمومي، كيفيت زندگي و فرسودگي شغلي در اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران

زمينه و هدف: هدف كلي پژوهش حاضر، بررسي ارتباط ابعاد شخصيتي نئو بر متغيرهاي سلامت عمومي، كيفيت زندگي و فرسودگي شغلي در يك نمونه از اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران بود. روش كار: اين پژوهش از نوع همبستگي مي باشد. داده هاي به دست آمده با روش نمونه گيري در دسترس و با استفاده از پرسشنامه هاي سلامت عمومي (GHQ)، كيفيت زندگي (WHOQOLBREF)، فرسودگي شغلي (MBI) و فرم كوتاه نئو (NEOFFI) گردآوري شدند. جامعه آماري اين پژوهش كليه اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال تحصيلي 9594 بودند. شرط ورود به پژوهش داشتن حداقل يك سال سابقه كار به عنوان هيات علمي در دانشگاه علوم پزشكي ايران در نظر گرفته شده بود. نمونه نهايي مورد پژوهش به 231 آزمودني تقليل يافت كه از اين تعداد 142 آزمودني جزو گروه جراح و 101 آزمودني جزو گروه غيرجراح بودند. براي تحليل داده ها از شاخص ها و روش هاي آماري شامل ميانگين، انحراف معيار، ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد در گروه جراحان ابعاد شخصيت روان رنجوري، برون گرايي، وظيفه شناسي و موافقت با هر متغير سلامت عمومي (ضريب همبستگي به ترتيب 0/435 ، 0/533 ،513/334% )، كيفيت زندگي (ضريب همبستگي به ترتيب 0/294 ، 0/438 ،459/312،%) و فرسودگي شغلي(ضريب همبستگي به ترتيب 0/259 ، 0/351 ،0/302،0/299) رابطه معنادار دارد؛ ولي بعد گشودگي به تجربه با هيچ يك از متغيرهاي نامبرده رابطه معنادار ندارد. همچنين، ميان اين سه متغير يعني سلامت عمومي، كيفيت زندگي و فرسودگي شغلي رابطه معنادار وجود دارد. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه در آزمودني هاي مورد پژوهش، افزايش نمرات در بعد روان رنجوري با كاهش نمرات در سلامت عمومي و كيفيت زندگي و بالعكس افزايش نمرات در فرسودگي شغلي همراه است و نيز افزايش نمرات در بعد برون گرايي با افزايش نمرات در سلامت عمومي و كيفيت زندگي و بالعكس كاهش نمرات در فرسودگي شغلي همراه است.